birini sevmek ve bunu söyleyecek yüreğe sahip olmak , dünyann en büyük zenginliği....

sevgi cesurca söylenmeli...ailenize, dostunuza, sevgilinize, yüreğinizi ısıtan herkese... ancak konu gönül işi ise seviyorum demenin doğru zamanı var mıdır?...cevap hem var hem yok...biliyorum böyle cevap olur mu diyeceksiniz...ne kadar çift varsa, o kadar ilişki türü var...Ana konular ortak olmakla birlikte; her ilişki nevi şahsına münhasır... kendince bir lezzeti, şekli ve biçimi var...

bana göre seni seviyorum demek bir çeşit yemindir...Sevgi benim kalbimde çarşaf değiştirme hızı ile değişmez...Bu yüzden başladığım her ilişkide, seviyorum demeyi sevmem...Birini tanımadan, gerçek hallerini görmeden, birlikte kötü gün atlatmadan sevmeyi beceremem...

öyle hissetsem bile ilişkinin başlarında bunu dillendirmem... kalbime dönüp sorarım: şimdiye kadar gördüğün kısmını mı sevdin?...öyle ya film yeni başlamış, daha ne katil belli ne ortada uşak var...Baş kahramanın ne yapacağı da muamma...neyi sevdim ki?...

Bir erkeği sevmem için kriterlerim var...

öncelikle vicdan sahibi biri mi?... Çalışan, üreten, düşenen bir beyni var m?...Çevresine, ailesine davranışları nasıl?...Bunlardan geçer not almış her birey, ilk olarak insan sıfatıyla sevgimi kazanır...Bundan sonrası ortalama paydalarda buluşabilirsek zaten yürür gider...Hayatımda herşey yolundayken yanımda, ilk başım skıştığında ortada yoksa, böyle birini sevmem mümkün değil...Bu durumu anlamann yolu da zaman olduğuna göre...

Gönül işine mantık girer mi?...girerse bu sevgi midir?...kesinlikle evet...Akıl yürütmeden, rüzgarın götürdüğü yere gitmek, aşktır...Sevgi dediğin ruh, akıl ve mantık üçlemesinin birlikteliği ile yürümelidir...tanştığımızın ikinci haftasında, bir adama seni seviyorum dersem, üç ay sonra aynı adamla bir ömür boyu geçiremeyeceğime karar verirsem, o sevgiyi ne yapacağım?...Eskimiş sevgiler dolabına kaldırırım herhalde ya da kırpıp kırpıp yıldız yaparım!!!

ama ben dedim işte.:-)...

hem de o anda hiç bir şey düşünmeden...

hayırlılara vesile artık ;-)

nokta