Ama berrak ve demli bir çaydan daha iyi olan şey, o çaya sohbet katan, lez...zet katan "insan"dr.

Yalnızlığa hüzün taşır çay… Sohbete muhabbet… Hayatın neresinde, ne şekil ve görüntüde olursak olalım; mesele şudur:

Vakti vardır..

Ve can çeker.

Can, çayı bahane edip insan ister. Profesör istemez, genel müdür hiç istemez… Makam ve mevki… Ve dahi şan ve şöhret… Ve dahi mal ve mülk sahibi istemez.

Aradığı insandır.

“İnsan” sıfatının yanında, som altına şekil katmak için sokuşturulmuş bakır kadar ehemmiyeti olmayan unvanları hesaba katmaz…

Bir bardak demli çayın her yudumunu, ab-ı hayata dönüştüren insan!

Bir daha mesele şudur:

Hayattan aldığımız ve hayata kattığımız can sıkıntılarının çoğunun sebebi, maalesef değersiz şeylerden ibarettir. Ne bu dünyadan çekip giderken bizimle birlikte gelirler. Ne sonrası için işe yararlar. Üstelik, bir bardak demli çayın yanında bile, sahibini “beş kuruş” sahiplenmezler.

Su kaynar… Aşk ateşinde… Bir tutam çay yaprağıyla karışmak, vuslattır. Bu sıcaklığa…

Sonra aşkın rengidir ve demidir görünen.

Söyleyin şimdi: