"Öyle ki, bir varak ustası, artık bundan böyle beni hiçbir şey şaşırtamaz diye düşünürken, öyle ki artık bunu bile düşünmeyip ölümü beklerken, aniden içeriye ilk aşkı girmiş de elindeki bütün varak yapraklarını düşürmüş gibi...O yapraklar havada asılı kalmış, sonra usul usul, yana yana suya inmiş ve denizi kaplamış gibi... "*

demişti zamanında Ece Temelkuran...

Aynen böyle bir büyü izledim bugün denizimde...

Öyle olmasa deniz bu kadar güzel parlıyor olabilir miydi?

O varaklar o suyun üzerine düşmese hepimiz başı sonu belli hayatlar içinde grileşerek ölmez miydik?

Öyle olsa biz ölmeden çok önce biterdi hayatlarımız.Hiçbirimiz ellerimizden varaklarımızı düşürmezdik...

*Ece Temelkuran 3 Kasım 2006 köşe yazısı..